Spoelie - E36 325i Coupe 1994
Geplaatst: 30 dec 2020, 09:45
Hi, ik ben Spoelie en ben in het bezit van een -in mijn ogen- vrij bijzondere E36 325i Coupé Madeira Schwarz uit 1994. M-style en alles is origineel af-fabriek, dus ook de verlaging, sportonderstel e.d. De velgen zijn later door een vorige eigenaar vervangen door de Contours, die eigenlijk onder een sedan horen, maar deze vind ik mooier en zaten er dus al onder. Ik heb een tweede set van die velgen, waar mijn winterbanden om liggen en sinds een maand heb ik eindelijk ook een Contour als reservewiel.
In januari 2014 kocht ik deze ‘Alte Lady’ met 200.425km op de teller. Het onderhoudsboekje leerde dat ze in haar toen 20-jarige bestaan alle onderhoudsbeurten had gehad, dus ook alle Inspections I & II. Tot op de dag van vandaag krijgt ze nog steeds alle beurten op de juiste tijdstippen. Wellicht daardoor passeerde ze onlangs de 400.000km. En omdat het elke dag starten-rijden is, zie ik geen reden waarom de 500.000km niet haalbaar zou zijn….
Overigens: afgezien van het regelmatige onderhoud is goed warmrijden voordat je gas op de lolly geeft een absolute voorwaarde voor de levensuur van het prachtige 6-cilinderblok.
Motorisch gezien heeft ze alleen een VANOS-revisie gehad, verder niks en tot op heden verbruikt ze slechts 0,5-1 liter olie (5W30) tussen de beurten. Natuurlijk slijt er wel het één en ander in 400.000km, zoals 2 achterwiellagers, 2 ABS-sensoren voor, 4 schokdempers, 4 remschijven, best wel wat bussen in de ophanging, 1 einddemper, 1 waterpomp, 1 vlotter in de brandstoftank, 1 expansievat van het koelwater en nu is er wat lekkage in de stuurbekrachtiging.
Begin dit jaar zag ik met lede ogen dat de (blanke) lak verweerde en dat de steenslag aan de voorzijde zijn tol eiste. Ook waren er kleine roestblaasjes en tot overmaat van ramp had de buurvrouw mijn rechter voorspatbord bij het uitparkeren te pakken gehad. Grrrr. Ze begon op een oude auto te lijken en dat kon ik niet aanzien. Na wat wikken en wegen heb ik besloten om eerst alle roestplekjes aan te laten pakken, dus ook de vermaledijde kriksteunen en voorste secties van de kokerbalken, om vervolgens de boel te conserveren middels een totale tectyl-behandeling. Daarna is ze helemaal overgespoten en nu straalt ze als een mooie youngtimer. Nu moet alleen nog de bekleding van de linker voorstoel vervangen worden, want dat Beiersche leer houdt het echt geen 26 jaar vol… Staat in de planning.
Is het dan één en al perfectie? Niet helemaal. Al 200.000km zegt mijn boordcomputer elke keer bij het aanzetten van de verlichting ‘Rücklicht defect’, terwijl mijn achterlichten het gewoon doen. Niemand heeft tot op heden kunnen uitvogelen waar dat aan ligt. Sinds een tijdje branden nu continu mijn ASC en ABS lampjes, maar dat zullen waarschijnlijk de achterste ABS-sensoren zijn. Staan ook in de planning.
Staat ze binnen in een verwarmde garage? Nee, ze staat buiten in weer en wind vlak bij de zilte Noordzeekust. Rijdt ze alleen in Nederland? Nee, ze heeft half Europa gezien (Duitsland, Denemarken, Zweden, Polen, Tsjechië, Slowakije, Oostenrijk, Italië en België). In Duitsland natuurlijk Autobahn-knallen, maar ze is ook over de hoogste bergpassen in Oostenrijk en Italië geweest, over geitenpaden in Slowakije, bij -23 graden in Krakau en zelfs stiekem op een oud deel van de RedBull-Ring, jaja….
Rij ik mijn hele leven al BMW? Nee, voor deze E36 heb ik 2 Alfa Romeo GTV6 3.0 gehad; eerst een grijze (9 jaar) en daarna een rode (8 jaar). Door de 3-liter V6 (uit een 75) hadden ze allebei -net als de BMW- 192pk. Maar het waren Italiaanse auto’s, dus dat vermogen kwam letterlijk direct voorhanden en daarmee waren de GTV’s echt wel linke auto’s; geen ABS of ASC, dus zijden voetje in bochten... Alles was Italiaans design, elegantie en dramatiek. Geen tunnel werd gepasseerd met dichte ramen; mijn hemel, wat een waanzinnig geluid hadden die GTV’s. Maar ja, keerzijde was de onvermijdelijke roest en die heeft beiden letterlijk opgevreten. Ook het olieverbruik van één liter op 500km was zorgelijk (bij 1:10 is dat gewoon Brommix….). De overstap naar de BMW was er één van dag en nacht. Niks geen dramatiek, rauwheid of double-clutchen om naar z’n 2 terug te gaan, maar degelijkheid, souplesse en hoogstaande engineering was wat de klok sloeg.
Grootste verschil zit ‘m in de toerenteller. De BMW is links van het midden de soepele 6-pitter en rechts ervan een retesnelle Autobahn-koning. De Alfa was van 0 tot ver in het rood een kanon. Punt. Compromisloos. Grappig dat op papier vergelijkbare auto’s zó totaal verschillend kunnen zijn.
Al met al ben ik dolgelukkig met mijn E36, maar stiekem mis ik de Alfa’s ook wel (of is dit vloeken in de kerk hier).
Tot slot. Man bijt hond vraagt: “heeft u óók een benzine-bimmer met meer dan 4 ton op de teller?”
En vanwege de feestdagen gaf mijn E36 ook nog een fijne wens:
In januari 2014 kocht ik deze ‘Alte Lady’ met 200.425km op de teller. Het onderhoudsboekje leerde dat ze in haar toen 20-jarige bestaan alle onderhoudsbeurten had gehad, dus ook alle Inspections I & II. Tot op de dag van vandaag krijgt ze nog steeds alle beurten op de juiste tijdstippen. Wellicht daardoor passeerde ze onlangs de 400.000km. En omdat het elke dag starten-rijden is, zie ik geen reden waarom de 500.000km niet haalbaar zou zijn….
Overigens: afgezien van het regelmatige onderhoud is goed warmrijden voordat je gas op de lolly geeft een absolute voorwaarde voor de levensuur van het prachtige 6-cilinderblok.
Motorisch gezien heeft ze alleen een VANOS-revisie gehad, verder niks en tot op heden verbruikt ze slechts 0,5-1 liter olie (5W30) tussen de beurten. Natuurlijk slijt er wel het één en ander in 400.000km, zoals 2 achterwiellagers, 2 ABS-sensoren voor, 4 schokdempers, 4 remschijven, best wel wat bussen in de ophanging, 1 einddemper, 1 waterpomp, 1 vlotter in de brandstoftank, 1 expansievat van het koelwater en nu is er wat lekkage in de stuurbekrachtiging.
Begin dit jaar zag ik met lede ogen dat de (blanke) lak verweerde en dat de steenslag aan de voorzijde zijn tol eiste. Ook waren er kleine roestblaasjes en tot overmaat van ramp had de buurvrouw mijn rechter voorspatbord bij het uitparkeren te pakken gehad. Grrrr. Ze begon op een oude auto te lijken en dat kon ik niet aanzien. Na wat wikken en wegen heb ik besloten om eerst alle roestplekjes aan te laten pakken, dus ook de vermaledijde kriksteunen en voorste secties van de kokerbalken, om vervolgens de boel te conserveren middels een totale tectyl-behandeling. Daarna is ze helemaal overgespoten en nu straalt ze als een mooie youngtimer. Nu moet alleen nog de bekleding van de linker voorstoel vervangen worden, want dat Beiersche leer houdt het echt geen 26 jaar vol… Staat in de planning.
Is het dan één en al perfectie? Niet helemaal. Al 200.000km zegt mijn boordcomputer elke keer bij het aanzetten van de verlichting ‘Rücklicht defect’, terwijl mijn achterlichten het gewoon doen. Niemand heeft tot op heden kunnen uitvogelen waar dat aan ligt. Sinds een tijdje branden nu continu mijn ASC en ABS lampjes, maar dat zullen waarschijnlijk de achterste ABS-sensoren zijn. Staan ook in de planning.
Staat ze binnen in een verwarmde garage? Nee, ze staat buiten in weer en wind vlak bij de zilte Noordzeekust. Rijdt ze alleen in Nederland? Nee, ze heeft half Europa gezien (Duitsland, Denemarken, Zweden, Polen, Tsjechië, Slowakije, Oostenrijk, Italië en België). In Duitsland natuurlijk Autobahn-knallen, maar ze is ook over de hoogste bergpassen in Oostenrijk en Italië geweest, over geitenpaden in Slowakije, bij -23 graden in Krakau en zelfs stiekem op een oud deel van de RedBull-Ring, jaja….
Rij ik mijn hele leven al BMW? Nee, voor deze E36 heb ik 2 Alfa Romeo GTV6 3.0 gehad; eerst een grijze (9 jaar) en daarna een rode (8 jaar). Door de 3-liter V6 (uit een 75) hadden ze allebei -net als de BMW- 192pk. Maar het waren Italiaanse auto’s, dus dat vermogen kwam letterlijk direct voorhanden en daarmee waren de GTV’s echt wel linke auto’s; geen ABS of ASC, dus zijden voetje in bochten... Alles was Italiaans design, elegantie en dramatiek. Geen tunnel werd gepasseerd met dichte ramen; mijn hemel, wat een waanzinnig geluid hadden die GTV’s. Maar ja, keerzijde was de onvermijdelijke roest en die heeft beiden letterlijk opgevreten. Ook het olieverbruik van één liter op 500km was zorgelijk (bij 1:10 is dat gewoon Brommix….). De overstap naar de BMW was er één van dag en nacht. Niks geen dramatiek, rauwheid of double-clutchen om naar z’n 2 terug te gaan, maar degelijkheid, souplesse en hoogstaande engineering was wat de klok sloeg.
Grootste verschil zit ‘m in de toerenteller. De BMW is links van het midden de soepele 6-pitter en rechts ervan een retesnelle Autobahn-koning. De Alfa was van 0 tot ver in het rood een kanon. Punt. Compromisloos. Grappig dat op papier vergelijkbare auto’s zó totaal verschillend kunnen zijn.
Al met al ben ik dolgelukkig met mijn E36, maar stiekem mis ik de Alfa’s ook wel (of is dit vloeken in de kerk hier).
Tot slot. Man bijt hond vraagt: “heeft u óók een benzine-bimmer met meer dan 4 ton op de teller?”
En vanwege de feestdagen gaf mijn E36 ook nog een fijne wens:
