Mike X3 3.0
Geplaatst: 17 apr 2021, 00:00
Hallo allemaal,
Het is wel netjes om mezelf voor te stellen, dus bij deze.
Ik ben Mike, 49 jaar en woonachtig in Oss.
Ik heb de afgelopen 16 jaar in mn e36 323ti uit 1998 rondgereden waar ik ontzettend veel plezier en ontzettend weinig problemen mee heb gehad.
Helaas komt aan elke relatie, hoe intens ook, een einde.
De laatste jaren liepen de kosten om hem door de APK te krijgen toch wel wat teveel op.
Met nu weer een APK op komst moest ik een keuze maken.
Weer een hoop geld stoppen in een intussen 23 jarige auto met bijna 3 ton op de teller, of kijken of ik opnieuw verliefd kon worden op een jongere vlam
Ik koos voor het laatste.
Nu moest ik alleen nog bedenken in welke hoek ik het ging zoeken qua merk en model.
Qua merk was ik er snel uit, ik rij al sinds 1996 BMW en mij is dat altijd goed bevallen.
Daar komt bij dat ik hier in Oss een betrouwbare garage heb gevonden waar ik al jaren goed geholpen word.
En dat is een BMW- Mini specialist, dus dat was toch ook wel een belangrijke reden om niet voor bijvoorbeeld Mercedes of Audi te gaan.
Gezien de vertrouwensband die ik met hun heb, wilde ik het ook via hun regelen.
Zij zoeken samen met mij en dan komt hij via hun en hun garantie uiteindelijk bij mij terecht.
Dus ok, het merk wist ik.
Nu het model.....
Ga ik weer voor een compact...... of die mooie snelle 1 serie....... of een andere 3 serie........ of misschien eens gek doen en een dikke 5 serie?
Keuzes keuzes......
Toen kwam ik bij m'n broertje die zijn 320i ingeruild had voor een Mazda SUV, CR-5 als ik mij niet vergis.
Eenmaal achter het stuur van die auto, besefte ik mij dat een SUV wel een hele fijne hoge zit heeft en dat ik dat qua overzicht en veiligheidsgevoel erg prettig vond.
Dus een BMW SUV moest het worden.
X1 ? X3? X5?
De eerste vond ik het net niet voor mij en de laatste over de top voor mij.
Dus een X3. Bouwjaar vanaf de facelift, dus minimaal 2011.
Gezien het gewicht en mijn goede ervaring met 6 cilinder, moest deze auto dat minimaal hebben.
Met dit ben ik naar m'n garage gegaan ( plus nog wat meer wensen ) en zij zijn voor mij gaan zoeken naar een exemplaar die aan mijn wensen voldeed en binnen mijn budget viel.
En die hebben ze gevonden
Het was een zwarte X3 uit 2011. Sinds 2016 geïmporteerd. 115.000 op de teller, boekjes onderhouden. Een 6 cilinder ,3 liter.
Man, wat een bak......
Lederen interieur, automaat...... veel te veel Electronica eigenlijk, maar dat schijnt modern te zijn.
Maar goed, gekocht dus en mijn 323ti daar laten staan om hun te laten kijken of ze er nog een liefhebber voor kunnen vinden die veel tijd en ruimte heeft plus de vakkundige kennis om hem eventueel as hobby project op te knappen.
Met pijn in mn hart heb ik hem daar laten staan.....
Nu rij ik sinds afgelopen dinsdag in mn slagschip ( zo voelt het ) rond en ik moet echt aan ALLES wennen.
Parkeren....drama....... schakelen.......geen idee of het zo goed werkt, het zal wel..... starten met een knopje??,
Eigenlijk rij ik bloednerveus rond hahaha.
In ieder geval voelt het nog niet zo vertrouwd als met die ander...... sterker.....ik heb momentjes dat ik mezelf betrapte op iets van spijt.
Maar dat ligt niet aan de X3, dat is puur het gemis van het vertrouwde gevoel van met je ogen dicht kunnen inparkeren en elk geluidje herkennen.
Een beetje zoals je je ex vrouw/vriendin zou missen :-)
Ik hoop dat ik dat ook ooit met de X3 ga hebben.....na vele veilige en zorgeloze kilometers.
Ik probeer wat foto's toe te voegen.
Groetjes, Mike
Het is wel netjes om mezelf voor te stellen, dus bij deze.
Ik ben Mike, 49 jaar en woonachtig in Oss.
Ik heb de afgelopen 16 jaar in mn e36 323ti uit 1998 rondgereden waar ik ontzettend veel plezier en ontzettend weinig problemen mee heb gehad.
Helaas komt aan elke relatie, hoe intens ook, een einde.
De laatste jaren liepen de kosten om hem door de APK te krijgen toch wel wat teveel op.
Met nu weer een APK op komst moest ik een keuze maken.
Weer een hoop geld stoppen in een intussen 23 jarige auto met bijna 3 ton op de teller, of kijken of ik opnieuw verliefd kon worden op een jongere vlam
Ik koos voor het laatste.
Nu moest ik alleen nog bedenken in welke hoek ik het ging zoeken qua merk en model.
Qua merk was ik er snel uit, ik rij al sinds 1996 BMW en mij is dat altijd goed bevallen.
Daar komt bij dat ik hier in Oss een betrouwbare garage heb gevonden waar ik al jaren goed geholpen word.
En dat is een BMW- Mini specialist, dus dat was toch ook wel een belangrijke reden om niet voor bijvoorbeeld Mercedes of Audi te gaan.
Gezien de vertrouwensband die ik met hun heb, wilde ik het ook via hun regelen.
Zij zoeken samen met mij en dan komt hij via hun en hun garantie uiteindelijk bij mij terecht.
Dus ok, het merk wist ik.
Nu het model.....
Ga ik weer voor een compact...... of die mooie snelle 1 serie....... of een andere 3 serie........ of misschien eens gek doen en een dikke 5 serie?
Keuzes keuzes......
Toen kwam ik bij m'n broertje die zijn 320i ingeruild had voor een Mazda SUV, CR-5 als ik mij niet vergis.
Eenmaal achter het stuur van die auto, besefte ik mij dat een SUV wel een hele fijne hoge zit heeft en dat ik dat qua overzicht en veiligheidsgevoel erg prettig vond.
Dus een BMW SUV moest het worden.
X1 ? X3? X5?
De eerste vond ik het net niet voor mij en de laatste over de top voor mij.
Dus een X3. Bouwjaar vanaf de facelift, dus minimaal 2011.
Gezien het gewicht en mijn goede ervaring met 6 cilinder, moest deze auto dat minimaal hebben.
Met dit ben ik naar m'n garage gegaan ( plus nog wat meer wensen ) en zij zijn voor mij gaan zoeken naar een exemplaar die aan mijn wensen voldeed en binnen mijn budget viel.
En die hebben ze gevonden
Het was een zwarte X3 uit 2011. Sinds 2016 geïmporteerd. 115.000 op de teller, boekjes onderhouden. Een 6 cilinder ,3 liter.
Man, wat een bak......
Lederen interieur, automaat...... veel te veel Electronica eigenlijk, maar dat schijnt modern te zijn.
Maar goed, gekocht dus en mijn 323ti daar laten staan om hun te laten kijken of ze er nog een liefhebber voor kunnen vinden die veel tijd en ruimte heeft plus de vakkundige kennis om hem eventueel as hobby project op te knappen.
Met pijn in mn hart heb ik hem daar laten staan.....
Nu rij ik sinds afgelopen dinsdag in mn slagschip ( zo voelt het ) rond en ik moet echt aan ALLES wennen.
Parkeren....drama....... schakelen.......geen idee of het zo goed werkt, het zal wel..... starten met een knopje??,
Eigenlijk rij ik bloednerveus rond hahaha.
In ieder geval voelt het nog niet zo vertrouwd als met die ander...... sterker.....ik heb momentjes dat ik mezelf betrapte op iets van spijt.
Maar dat ligt niet aan de X3, dat is puur het gemis van het vertrouwde gevoel van met je ogen dicht kunnen inparkeren en elk geluidje herkennen.
Een beetje zoals je je ex vrouw/vriendin zou missen :-)
Ik hoop dat ik dat ook ooit met de X3 ga hebben.....na vele veilige en zorgeloze kilometers.
Ik probeer wat foto's toe te voegen.
Groetjes, Mike
