U mag Ron zeggen, en mijn 1991 E36 320i automaat sedan is mijn eerste BMW automobiel. Voorheen reed ik altijd zakelijk en privé in Volkswagen of Audi producten, vooral ook omdat ik in die branche werkzaam ben.
Echter…, omdat het helaas economisch allemaal wat minder gaat op het moment in Nederland, wordt er ook in autoland meer dan eens op de centjes gelet, en dat was helaas de reden dat ook ik mijn net 3 maanden jonge demonstratieauto stil diende te zetten..., en dat betekent dus dat je voor jezelf weer op zoek 'mag' gaan naar een automobiel..., en dat is best een vreemde gewaarwording..., dat je voor jezelf na tig-jaren van demonstratieauto’s te hebben gereden, weer een woon-werkverkeer auto moet gaan kopen. En dan is er ook nog eens zoveel keus…
Omdat ik natuurlijk gewend was dat het autorijden mij privé niet zo bijster veel kostte, en dat ik dat ook graag met mijn eigen auto wilde voorzetten, ging mijn voorkeur uit naar een wegenbelastingvrij vervoermiddel. Een minimaal 25 jaar oude Audi, of VW, of Benz, of BMW.
In ieder geval 1 van die 4 merken. Een fraaie Audi 100 2.3 bijvoorbeeld, of een knappe 300 Diesel, of, of, of...
In mijn zoektocht kwam ik op den duur een zeldzaam fraaie E30 320i automaat tegen met net iets in de 50.000 kilometers. En voor mijn idee was dat eigenlijk wel de auto waar ik belangstelling voor zou kunnen hebben.
Origineel schuifdakje erin, van A t/m. Z onderhouden + boekjes + in 2010 belastingvrij, en niet onbelangrijk ; compleet in een kraakheldere nieuwstaat. Echter..., eigenlijk vond ik het gewoon jammer om met zo'n auto door weer en wind te jakkeren...; zo’n ding moet je koesteren. Zuinig op zijn, en alleen met mooi weer voor de dag halen.
En toen kwam deze particuliere, compleet standaard (op de middenarmsteun na) E36 om de hoek kijken ; eerste toelating Juli 1991, relatief weinig kilometers (ten tijde van aankoop rond de 83.000 aantoonbare kilometers), niet in gerookt, en in een keurige staat. Zowel van binnen als van buiten. En dan is het allemaal niet zo moeilijk ; afspraak maken, proefrit doen, niet over de prijs mekkeren, want die prijs was in mijn ogen in overstemming met wat er stond, ja zeggen, en het ding een week later ophalen.
We zijn nu ruim een 4 tal maanden, en 7000 kilometer verder, en echt het enige dat ik echt mis aan deze auto, dat is cruise control. Ik mis de volautomatische klimaatregeling eigenlijk niet, ik mis de elektrische ramen niet, en ik mis het gevoel van een nieuwe auto onder de kont niet. De Dreier loopt en schakelt als een zonnetje, zit relatief prima (die 1991 stoelen zijn natuurlijk niet te vergelijken met de moderne multi-verstelbare autostoel), en ‘t wordt ‘lekker’ ( :r ) warm van binnen op zomerse dagen… En hoewel de standaard speakers voor en achter zeker niet van Bose (Audi) of Dynaudio (Volkswagen) zijn, klinkt het alleszins acceptabel. En wat ik verder echt nooit hoop te missen, dan zijn de airbags. ABS zit echter wel ‘aan boord’, en een setje winterbanden op een 2e set origineel BMW-lichtmetaal ligt ook klaar.
Toen ik de auto kocht zat er een afzichtelijke grijze Pioneer radio/CD in, en die heb ik vervangen voor een verse BMW Business radio-CD (kost wat… ; staat wel veel beter), en de beide (buiten)spiegelglaasjes heb ik (via eBay) vervangen voor exemplaren met zo’n veilig dode-hoek stukje erin ; want nadat complete vrachtwagens, motorrijder etc. in de dode hoek verdwenen, vond ik het tijd voor serieus fatsoenlijk spiegelglas. Ik ben zelf ook motorrijder ; en ik wil ook liever niet dat ze mij over het hoofd zien…
Ik heb een antracietgrijze velours mattenset laten maken, heb ook weer op eBay een setje originele Hella mistlampen gekocht (15 Euro !), ter vervanging van de originele exemplaren waar steenslagschade op zat, en onlangs zijn de achterschokbrekers omgewisseld voor verse exemplaren die niet lek zijn, en niet aanvoelen als fietspompen.
En voor de rest is het dus prima ; het karretje is compleet roest- en deukjesvrij, en alles werkt verder zoals het hoort te werken. En dat ‘alles’ is natuurlijk relatief ; want wat er niet op zit, kan ook geen storing geven… Tevens heb ik in een vrij lange zoektocht alle piepjes en kraakjes uit het interieur weten te krijgen. Een stukje rubber hier, een stukje schuim daar, en vooral her en der allerlei bevestigingsclipjes even loshalen, en invetten. En de portieren, die heb ik iets strakker in de vergrendeling gezet, en ik heb de ruitframe’s iets bijgebogen. De portieren sluiten nu een tikkie zwaarder, maar ze dichten veel fraaier af, met merkbaar minder windgeruis bovenlangs.
En zo is het toch weer een heel verhaal geworden…
(plaatjes klik = plaatjes groot)
Zoals gezegd ; een standaard 320. En zo blijft tie ook.
